Rüzgar

Sen, imkansızlığın en muhtemel hali;
Yarım kalmasından en korktuğum hasretimsin.
Derdim ne üzmek seni
ne de denize atmak içip, içine mürekkep kusacağım şişeleri.

Sen, dudaklarıma değmiş en güzel şarap,
Ayaklarımı unutturan yegane kadınsın.

Taşınmak istediğim sokak pencerene komşu,
Sabah senin perden açıldığında doğacak güneş,
Diyeceğim ki; yaşıyorum...

Yatağına misafir olma şansım oldu bi' vakit,
Saç tellerini parmak uçlarımdan dahi sakındım.
Ezbere bilirim tek geceden uykularını.
Öyle alıştım ki sana,
Bekleme, vazgeçemem.
Ne yuva bırakırım ne çatı.
Ya kaç kurtul benden ya da gel bu rüzgar savursun bizi;
Kuş olalım...

Burak Ergin.

01.12.2018 00:24

Bu Kadar

Bi' Nâzım değilim,
       ihtimal de veremiyorum zaten.
Ya da şair yazar kesiminden kimseyle yarışmadım senin için,
Satırlar, mısralar ya da kıtalar sıralamadım;
Turgut, Edip ya da Cemal de değilim.
Ama ben de sevdim. Bil istedim.
Hapse düşmedim;
ki zaten senin de hapishane önünde bi evin olmadı.
Beynimde bir tümör de yok endişelenme,
Tanrının kıstasında bi' Ece Ayhan da değilim demek ki.
Adımı tartışmadılar, yanlış yazmadılar;
Hatta hiç yazmadı köşe yazarları ya da kütüphane rafları.
Yeraltının izbe köşelerinde kalacak dizgelerim.
Bunu ben istedim.
Sana elim avcum;
kendime kalanlarım.
Ben bu kadarım.



Burak Ergin.

20.11.2018 23:58