Rüzgar

Sen, imkansızlığın en muhtemel hali;
Yarım kalmasından en korktuğum hasretimsin.
Derdim ne üzmek seni
ne de denize atmak içip, içine mürekkep kusacağım şişeleri.

Sen, dudaklarıma değmiş en güzel şarap,
Ayaklarımı unutturan yegane kadınsın.

Taşınmak istediğim sokak pencerene komşu,
Sabah senin perden açıldığında doğacak güneş,
Diyeceğim ki; yaşıyorum...

Yatağına misafir olma şansım oldu bi' vakit,
Saç tellerini parmak uçlarımdan dahi sakındım.
Ezbere bilirim tek geceden uykularını.
Öyle alıştım ki sana,
Bekleme, vazgeçemem.
Ne yuva bırakırım ne çatı.
Ya kaç kurtul benden ya da gel bu rüzgar savursun bizi;
Kuş olalım...

Burak Ergin.

01.12.2018 00:24