Vâveylâ

Herkesin aşkı kendine büyük; benim ki sana.
Şehrin göbeğinde bi' şiir bu vâveylâ.
Belki tramvay durağında
                               parmaklarım kopuncaya,
Belki de bi' çatının ucunda; ayakta,
gayri ihtiyari bi' anlık sahha.
Borçluyum bu şehirde kaçarken çarptığım her omza.
Terle karışık gözyaşlarıma dokunan her parmak ucu
Toplanıp göğüs kafesime atılan yumruklarla veriyor nefesimi bana.
Bi' gün bu nefeste biter,
Bugün vurmadın ya göğsüme,
Beni o gün sevme.

Burak Ergin

15.12.2019 22:49